Peygamberimiz 632 yılında yanında hanımları, kızı Fatıma, muhacir,
ensar ve diğer kabilelerden oluşan Müslümanlarla birlikte Medine’den
ayrıldı. Peygamberimiz birçok kez Kâbe’yi tavaf etmişti ama bu haccın
farz oluşundan sonraki ilk haccı idi. Hacca katılan Müslümanlar peygamberimizle
birlikte hac yapacakları için heyecanlıydılar. Peygamberimizle
birlikte hac için yola çıkanlar yaklaşık 100 bin kişiydiler. Mekkeye
gidene kadar yol boyunca katılanlarla birlikte bu sayı 120 bine kadar
ulaşmıştı.
   Yolculuk 10 gün sürdü. Peygamberimiz zilhicce ayının dördünde Mekke’ye
ulaştı. Kâbe’yi tavaf etmeye başladı. Kendisiyle birlikte Müslümanlardan
oluşan insan seli “lebbeyk” nidalarıyla dalga dalga ilerleyerek
tavaf yapıyorlardı. Peygamberimiz birkaç günü Mekke’de geçirdikten
sonra bütün Müslümanlarla birlikte Mina’ya geçti. O gün orada kaldı.
Arefe günü sabahı Arafat’a çıktı. Orada dua etti. Öğle vakti kendisini dinlemek
üzere toplanan on binlerce Müslüman’a bir konuşma yaptı. Gür
sesli münadiler görevlendirerek söylediklerinin herkese ulaşması için
tekrar etmelerini istedi.
   Peygamberimiz toplanan insanlara yaptığı konuşmada genel hatlarıyla
Allahın birliği ve Allah’a itaatın gerekliliğini, emanete riayet edilmesi
gerektiğini, cahiliye devri adetlerinin geride kaldığını hatrılattı. Sonra
devamla güçlünün zayıfı ezmemesini, can, mal ve ırz güvenliğinin
sağlanmasını, faizin yasaklandığını, kadınlara değer verilmesini, kan
davalarını sona erdirilmesini istedi. Artık cahiliye devrinin bütün kötülüklerinin
bitmesi gerektiğini, bütün insanların eşit olduğunu, İnsanlar
arasında üstünlüğün ancak takva ile olacağını söyledi. Müslümanların
kardeş olduğunu hatırlatarak ve iç çekişmelerle birbirlerine düşmemeleri
konusunda uyarılarda bulundu.
   Hz. Peygamber, hutbede “Ey insanlar” diye başlayan hitabıyla tüm insanların
kişisel dokunulmazlığı, hayat hakkı, mülkiyet ve mesken hakkının
olduğunu vurguluyor, toplumsal barış, eşitlik, miras, aile hukuku gibi sosyal

içerikli konularda insanlığa evrensel mesajlar veriyordu.
O gün Arafat’ta akşama kadar dua ile meşgul oldu. Peygamberimiz Arafat’ta
iken;

                 اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ د۪ينَكُمْ وَاَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَت۪ي وَرَض۪يتُ لَكُمُ الِْسْلَمَ د۪ينًا

​

  “ Bu gün size dininizi kemale erdirdim. Üzerinize olan nimetimi tamamladım
ve sizin için din olarak İslam’a razı oldum.” ayeti nazil
oldu. Peygamberimizin hutbesinde ve bu nazil olan ayetlerde sanki
veda ifadeleri vardı. Hz. Ebu Bekir bu ayetin nazil olduğunu öğrenince
Hz. Peygamberin vefatının yaklaştığını düşündü ve ağladı. Peygamberimiz
hac görevini yerine getirdikten sonra Mekke’den ayrıldı.
Peygamberimizin bu konuşmasından yaklaşık üç ay sonra vefat etmiş
olması, onun burada söylediklerinin Müslümanlara son vasiyeti gibi
algılanmasına sebep olmuştur. Bu tarihi konuşmaya “Veda Hutbesi”
denilmesi de bundandır. Artık cahiliye devri tamamen kapanmış, din
tamamlanmış ve İslam’ın dönemi başlamış oluyordu.Bu hutbe bu açıdan
da çok önemliydi.