3.Nifak ve Münafıklar

   Hicretten önce Mekke’de Müslümanlar ve müşrikler şeklinde iki keskin
grup vardı. Hicretten sonra, İslamiyet Medine’de daha yaygın bir hâle
geldi. İşte bu sırada daha önce Mekke’de olmayan yeni bir zümre daha
ortaya çıktı. Münafıklar olarak isimlendirilen bu zümrenin lideri de Abdullah
b. Ubey b. Selül’dü.
   Müşriklerin ileri gelenleri, işkence ve zulümle, İslam’ı durdurmayı planlamışlardı.
Münafıkları da yanlarına çekeceklerini düşünmüşlerdi. Medine’de
yeni bir İslam devleti kurulunca, güç dengeleri değişti. Medine’de
Evs ve Hazrec kabileleri vardı. Ayrıca bir kısım yahudiler ikamet
ediyordu.
   Hz. Peygamber (s.a.v) Mekke’den Medine’ye hicret etmesinden hemen
önce; Hazrecliler ve Evsliler, Hazrec’in lideri olan Abdullah b. Ubey b.
Selül’e taç giydirip onu kral yapma hazırlığı içindeydiler. Hz. Peygamber
(s.a.v) hicret ettikten sonra; Hazrec ve Evs kabilesine mensup Müslümanlar,
daha önceki kararlarını değiştirerek Abdullah b. Ubey b. Selül’e
yüz vermediler. Böylece Münafıklar bunun intikamını almak için harekete
geçtiler.
   Abdullah b. Ubey b. Selül; Bedir savaşına kadar bekledi. Bedir’den sonra
müslümanların iyice güçlendiğini görünce, Müslüman olduğunu ilan
etti. Fakat kalbinde Peygamberi Zîşan Efendimize ve İslam’a karşı belli
bir kin vardı. Zira Hz. Peygamber’e (s.a.v) kendisinin krallığını elinden
alan kişi gözüyle bakıyor ve fırsat kolluyordu. Kendisi önemli bir kişi
olduğu için, onun hareketleri, zaman zaman müslümanlar için tehlikeli
durumlar arzetmiştir. Münafıkların büyük bir kısmı, onun emri altında
ve çizdiği planlarla hareket ediyorlardı. Kinleri içten içe devam ediyordu.
Bir gün Peygamber Efendimiz, evinde hasta yatan Sa’d b. Ubâde Hazretlerini
ziyarete gidiyordu. Yolda, Müslüman, müşrik Araplardan ve
Yahudilerden oluşan bir grup görünce selam verip yanlarına oturdu.
Onlara Kur’an’dan bir parça okudu; iyi hareketlerden dolayı cennete kavuşulacağını
müjdeledi, kötü hareketlerden dolayı da cehenneme girileceğini
anlattı.
   Peygamber Efendimiz sözlerini bitirince, münafıkların lideri Abdullah b.
Ubey b. Selül, “Ey konuşan kişi! Eğer söylediklerinde doğru isen, onlardan
daha güzel bir şey olmaz. Fakat sen evinde otur! Onları, sana gelenlere
anlat. Sana gelmeyenlerin, söylediklerinden hoşlanmayanların
toplantılarına gelip de onları rahatsız etme!” dedi.

   Peygamber Efendimiz Abdullah b. Ubey b. Selül’ün bu sözlerinden
rahatsız oldu. Kalkıp oradan ayrıldı. Yoluna devam edip Sa’d b. Ubâde
Hazretlerinin evine gitti. Yaşadıklarını anlatınca, Sa’d b. Ubâde, “Yâ
Resulallah! Sen Abdullah b. Ubey b. Selül’ün kusurunu affet. Hem onu
mâzur gör. Sana Kur’an’ı indiren Allah’a yemin ederim ki Allah’ın iradesi
sana peygamberlik vermek suretiyle tecelli etti” dedi.

​

   Münafıklar, Medine’de İslam toplumu içinde azınlıkta kaldıkları için “Biz
de Müslümanız.” deyip, vaziyeti idareye çalışıyolar veya Müslüman görünmek
suretiyle, onların sırlarına vakıf olup, müşriklerle ve Yahudilerle
bu gizli sırları paylaşıp Müslümanlar aleyhine çalışıyorlardı.